Şekerpancarı ve Mısır Üretimine Bütünsel Bir Bakış

Şekerpancarı ve Mısır Üretimine Bütünsel Bir Bakış

Tarihe şeker savaşı olarak geçen İngiltere'nin Avrupa'ya şeker ithalini kesmesi üzerine Fransa ve Almanya'nın alternatif ürün olarak daha pahalı olmasına rağmen şeker pancarı üretimini yaygınlaştırması ve 30 yıl süren savaş sürecinde Avrupa'da şeker üretiminin ve sanayisinin yerleşmesi. Şeker kamışından elde edilen ucuz şekere rağmen stratejik bir ürün olmasından dolayı Avrupa'nın pancar üretimini devam ettirmesi.
Avrupa gerek üreticilerin baskısından gerekse tarihte yaşadığı sorunun bilinci ile pancar üretimini sonlandırmayı düşünmüyor.

Bunu da güçlü ekonomileri sayesinde yapabiliyorlar.

Cumhuriyetten bu yana kurulan şeker sanayiimiz ve şeker pancarı üretimi ile geçinen 450 bin ailenin sosyoekonomik gerçeği.

Mısır ve şekerpancarı şeker üretiminin iki farklı hammaddesi olarak ülkemizde üretiliyor. Mısır üretimimiz az pancarın ise fazlası var.

Şeker sorunun üretim ile ihracat zincirinin bütününe baktığımız zaman mısırdan elde edilen ucuz şekerin avantajı ile hem ülkedeki tüketiciye
daha ucuz ürün sunan gıda sanayisini ve 2 milyar dolara yakın ülkenin şekerli mamüller, gıda ürünleri ihracatını görüyoruz.

Tarımsal ürünlerin üretim sanayi iç pazar ihracat yatay ilişkilerine bu tartışma ortamında bütünsel bir yaklaşımla ele alınmıyor. Her menfaat gurubu kendi doğrularını yüksek sesle karşı tarafa kabul ettirmeye ellerindeki baskı unsurlarını siyaseti, kamuoyunu etkilemek için kullanıyor.

Yağ, un şeker vazgeçilmez gıda üçlüsü; mısır üretimini artırmalı pancar üretimimizi kademeli olarak azaltmalı, pancar üreticisini alternatif ürün destekleri ile farklı alanlara yönlendirmeliyiz. Mısır az pancar çok, onlarda mısır eksin demekle sorun çözülmüyor. Alışagelmiş ürün desenini değiştirmek yeni mekanizasyon ihtiyaçları, etkili yayım çalışması, farklı toprak özellikleri gibi bir çok etken nedeni ile zaman alacak bir dönüşüm projesi.

Pancar üreticileri ülkenin kanayan bir diğer yarası olan hayvancılığa yönlendirmeye daha yatkın bir üretici gurubunu oluşturuyor. Ama bu günün hayvancılık üretimi iki inekle çözülecek bir sorun değil. Şeker sorununu etrafındaki paydaşlar haklılıklarını ve güçlerini dayatmak yerine uzun süreli bir müzakere ortamında ülke ve dünya gerçeklerine uygun sürdürülebilir, ortak akla dayalı bir çözümü yaratmak görevi şeker paydaşlarına düşüyor.

Şeker paydaşları birbirlerini tanıyorlar mı ?
Ne sıklıkla görüşüyorlar ?
Müzakere masasında kimler var ?
Bu masayı oluşturmak kimlerin görevi ?

Şeker paydaşlarından şeker gibi bir çözüm bekliyoruz…